Zdecydowanie jestem introwertyczką i indywidualistką. Potrzebuję niekiedy samotności, która jest mi niezbędna, żeby po ciężkim dniu dojść do siebie i naładować akumulatory. Staram się zarażać innych dobrą energią, żyć pełnią życia, być zawsze uśmiechnięta i dzielić się swoimi radościami. Dużo planuję, lubię obudzić się rano, wiedząc co mnie czeka. Twardo stąpam po ziemi. Dążę do realizacji celów. Nie maluję paznokci i rzadko można mnie zobaczyć z jakimkolwiek makijażem. W końcu każdy z nas ma jakieś niedoskonałości, a maskowanie ich bynajmniej nie sprawi, że znikną. Nie piję alkoholu, po tym jak kiedyś upiłam się lampką szampana. Nie oglądam telewizora. Nie posiadam Instagrama ani Snapa. Nie chodzę do klubów, boję się pijanych ludzi, nie przepadam za tłumem i hałasem. Nie podążam ślepo za tym co modne i na czasie.
Parlo italiano un po.
Chciałabym znaleźć tu mężczyznę, który usunie moje konto z tego portalu i zabierze mnie stąd. Mężczyznę, z którym będziemy najszczęśliwsi na świecie, że mamy siebie nawzajem, z którym założę rodzinę i będziemy żyli długo i szczęśliwie (a jak nie długo, to chociaż szczęśliwie :P). Uważam, że najważniejszym jest wyznawanie podobnych wartości i dojrzałość. Bardzo istotnym dla mnie jest, żeby podzielać poglądy związane z religią ponieważ uważam, że związek bez silnych fundamentów, opartych na wierze chrześcijańskiej ma dużo mniejsze szanse przetrwania. Bardzo ważnym jest dla mnie bycie na podobnym poziomie intelektualnym - tak, przyznaję, szufladkuję ludzi ze względu na wykształcenie. Na wiele wad można przymknąć oko i wiele zaakceptować, ale uważam, że trzeba mieć jakieś pewne wymagania, których trzeba przestrzegać i tych wymagań nie zaniżać. Najistotniejsze jest dla mnie, aby mój przyszły mąż był osoba wierzącą, inteligentną i konkretną, z kręgosłupem moralnym i poczuciem humoru.
Studiuję stomatologię. Swój przyszły zawód traktuje jako pasję. Kocham Włochy. Nie wiem jak mi się życie potoczy ale kiedyś wymyśliłam sobie, że na studiach wyjadę na rok do Włoch. Myślałam nad wzięciem dziekanki, no ale jednak stwierdziłam, że lepiej wziąć się za naukę, a ewentualnie takie pomysły realizować po skończeniu szkoły. No i w sumie, teraz tak mi się marzy, żeby po szkole na rok zamieszkać w jakiejś małej, włoskiej wiosce. Żeby nauczyć się języka, przesiąknąć włoską kulturą i zrobić coś fajnego, co będę długo wspominać. Najbardziej zakochałam się we Włoszech podczas podróży autostopem, gdzie unikaliśmy typowych atrakcji turystycznych (trasa wyglądała mniej więcej tak: m.in. Sycylia, Taormina, Messyna, Neapol, Foligno, Spoleto, Perugia, Siena, Piza, Bolonia, Parma, Triest). To było super przeżycie i zrobię wszystko, żeby zrealizować moje marzenie.
