Czy na pewno byś chciał żebym Ci napisała co powinieneś o mnie wiedzieć?
To właśnie że nic o mnie nie wiesz na początku, jest najfajniejsze, tajemniczość, zagadkowość, nieprzewidywalność.
Odkrywać codziennie siebię na nowo.
Na własne żądanie odebrać sobię co najbardziej urocze. Fascynację poznawania. Dlatego nic nie napiszę.
Jedynie wierszyk, bo przecież kobietą jestem.
Od grzechu zaczął się mój świat
A że Bóg mnie stworzył
A Szatan opętał
Więc odtąd po dziś dzień, raz grzeszna
A raz święta
Zdradliwa i wierna
Dobra i zła
Daje rozkosz i rozpacz
Przeze mnie uśmiiech i łza
Jak gołąb i żmija
Jak piorun i miód
Jak aniół i demon
Jak upiór i cud
I szczyt nad chmurami
I przepaść bez dna
Jestem początkiem i końcem
KOBIETA- czyli cała ja.
Mój wymarzony parter, musi mnie pokochać taką jaka jestem. I nie próbować zmieniać. Pokochać we mnie to co we mnie dobrego, i to czego trochę mniej. Chciałabym żeby mnie sobą zauroczył i zaciekawił, abym zapragnęła go odkrywać. Musi potrafić mnie rozśmieszyć i zaskakiwać. A kiedy będę miała gorszy dzień wziął w ramiona, przytulił i pocieszył. A jeszcze jeśli będzie mądry i bystry będzie mój i wymarzony.
Podróżując odkrywam nowe miejsca, smaki, zapachy. Czytając i rozmawiając. Z kwiaciarką sprzedającą mi kwiaty. Sprzedawczynią za ladą czy smutnym urzędnikiem za biurkiem. Lubię spędzać czas z ludźmi. Tymi sympatycznymi i tymi trochę mniej, Z tymi ciekawymi, i z tymi trochę mniej. Siedząc w ławce na w parku czy przytulnej kawiarence przyglądając się fascynującej różnorodności ludzi tych których znam, których poznam i których poznać nie zdążę.
